მისიონერი

Posted: January 30, 2011 in PR & more

Nokia – Connecting people, ანუ ვისაც არა აქვს ნოკია – ის ვეჩნად ადინოკია. ნოკია მსოფლიოში მობილური ტელეფონების ბაზრის 40% მეტს ფლობს… იმიტომ, რომ აკავშირებს! ლიდერია და თანაც კომუნიკაციებში პირველი. პირველობის პრინციპი განსაკუთრებით მაშინ არის მნიშვნელოვანი, როდესაც შენი ბრენდი პირველი დღიდანვე (1865 წლიდან) მისიონერის როლს ასრულებს მსოფლიოში. დღეს უკვე ყველამ იცის, რომ Nokia-მ თავისი საქმიანობა ქაღალდის გადამამუშავებელი ქარხნიდან დაიწყო. ნოკიამ დაიწყო ქაღალდის წარმოებით, რომელიც იყო და რჩება კომუნიკაციის ყველაზე ძველი და ამასთანავე უნივერსალური ფორმის – წერილის უცვლელი რესურსი. წერილიდან – ტელეფონამდე გზა დიდზე-დიდია და განსხვავებულიც, მაგრამ ნოკიას ბრენდის მთავარი გზა ყოველთვის იყო და რჩება კავშირი ადამიანებს შორის. რა პრიზმაშიც არ უნდა გაატარო, თომას გედის 4D ბრენდინგის თუ ბრენდინგის სხვა თეორიის პრიზმაში, Nokia არის ბრენდი, რომელიც ინარჩუნებს ლიდერობას არა მხოლოდ იმის ხარჯზე, რომ ეს სახელი ასოციირდება ხარისხიან მობილურებთან, არამედ პირველყოვლისა (განვმეორდები, მაგრამ ძალიან მომწონს და რა ვქნა) იმიტომ, რომ Nokia – connecting people. ამდენი იმისთვის კი არ დავწერე, რომ დეტალურად მოგითხროთ ნოკიას შექმნის, აღმავლობისა და წარმატებული მენეჯმენტის შესახებ. არა, იმიტომ გავილექსე, რომ პატარა ქვეყანაში, რომელსაც სულ რაღაც 3 მილიონით უფრო მეტი მოსახლეობა ჰყავს, შეიქმნა მსოფლიო ბრენდი (მგონი საკმარისი მოტივაციაა და სტიმულიც, რომ საქართველოშიც იფიქრონ ბრენდინგზე), რომელიც fortune-ს სტატისტიკით დღესაც მსოფლიოს ყველაზე წარმატებული ბრენდების ოცეულში შედის. ეს რას ნიშნავს თუ იცით? ეს ნიშნავს იმას, რომ ნოკია გასცდა როგორც ლოკალურ მასშტაბს, ისე ლოკალურ აზროვნებას. ფიქრობენ ლოკალურად (ანუ ფიქრობენ ჰელსინკში), მოქმედებენ გლობალურად (ანუ ყოველწლიურად 5 მილიარდამდე სუფთა მოგება). რამდენი ქართული “ბრენდი” გასცდა ლოკალურ ორღობეს? რამდენი ქართული “ბრენდი” გაივლის 4D ბრენდინგის Face control-ს? რამდენ ქართულ “ბრენდს” შეუძლია თავმომწონედ განაცხადოს, რომ ის ბრენდია, ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით? ჩვენთან მისიონერები ჯერ არ ჩანან. აქ ჯერ კიდევ გამყიდველები ქადაგებენ!

Comments
  1. გიგა says:

    მშვენიერი მაგალითია იმისა, რომ ზომას არა აქვს მნიშვნელობა. აქ ვგულისხმობ ქვეყნის მასშტაბსა და პრობლემურ მეზობლებს- საღოლ, ძალიან სწორი არგუმენტია! რაც ქართულ ბრენდს შეეხება, კი შეგვიძლია ვისაუბროთ ბორჯომზე და ბაკურიანზე, ლეჩკომბინატზე და “კომპოზიტორებზე”, “ჭრელ აბანოებზე” და “ჩილიკას დუქანზე” მოკლედ ყველაფერს, რაც ადამიანის ფიზიოლოგიასა და წელზევით არ სცდება…
    რაც შეეხება ბრენდინგის პრინციპებსა და მოდელებს. ჩემი აზრით ეს დარგი განიცდის სერიოზულ ევოლუციას, მაგრამ საქართველოს საზღვრებს ჯერ არ მიუახლოვდა, გინდა 4D და გინდა “ბრედნ-პერსონიფიკაცია” (ლი ჰანტის მიხედვით). სამწუხაროდ ჩვენ ქვეყანაში მარკეტინგის მენეჯერთა დიდ არმიას არ ესმით ამ დარგის არსებითი მნიშვნელობა აღიქვამენ, როგორც აუცილებელ დისციპლინარულ ატრიბუტს და მორჩა. კარგიდ, კარგიდ, არ გვინდა… ვიცი, რომ იცით, მაშინ ამიხსენით ყველა თქვენს მიერ შექმნილ თუ დაქვემდებარებულ ბრენდს ერთნაირი ფასეულობა რატომ გააჩნია; რატომ საუბრობთ მუდამ “მაღალ ხარისხზე, ეკოლოგიურობაზე და დაბალ ფასზე”; რატომ გაცვიათ ყველას ერთნაირად “შავი”, რატომ ფუთავთ ყველაფერს ლურჯად, წითლად ან შავად?
    რა, სხვა ფერი არ არსებობს, თუ გემოვნება მხოლოდ თქვენ გაქვთ? ერთი სიტყვით ბრენდინგს სჭირდება მენეჯერის შემდეგი პიროვნული თვისებები: მაღალი სოციალური აქტიურობა, გამბედაობა, რომ თავი საკუთარი ნიჟარიდან გამოყოს, მიიხედ-მოიხედოს, არ ეშინოდეს ინიციატივის და გაკვალული გზიდან საზრიანი გადახვევის.

  2. kalatozik says:

    პროფესიონალური შეფასებაა. დიდი მადლობა ასეთი კომენტარისთვის.

Leave a comment